Obrzęk powstaje w szczelinach tkankowych skóry i błon śluzowych na skutek zastojów żylnych, limfy lub zaburzeń czynności wydzielniczych naczyń włosowatych. Obrzęk towarzyszy wielu zaburzeniom organicznym, np. chorobom płuc, serca, nerek, zaburzeniom hormonalnym i zakażeniom. Obrzęki powstają przy oparzeniach, zaburzeniach krążenia żylnego, niedożywieniu, stosowaniu kortykosteroidów, po amputacji piersi, na skutek zwiększenia przepuszczalności naczyń włosowatych oraz po urazach.
Powstawanie obrzęku i układ limfatyczny są ze sobą ściśle związane. Włosowate naczynia limfatyczne skóry to woreczki wciśnięte w skórę właściwą. Tworzą system przewodów mających wolne ujścia w tkankach. Naczynia włosowate są bardzo rozciągliwe i dlatego różna może być ich wielkość. Skórne przewody limfatyczne prowadzą do pobliskich węzłów chłonnych, a następnie uchodzą do krwiobiegu. Kierunek przepływu limfy regulują zastawki. Podobnie jak w przypadku układu naczyń krwionośnych wyróżniamy tu układ naczyń włosowatych powierzchniowy i głęboki. Zaraz pod siecią naczyń włosowatych skóry znajduje się najbardziej powierzchniowa sieć naczyń limfatycznych, położona w bezpośrednim sąsiedztwie tętniczek. W tym odcinku nie ma zastawek. Naczynia odchodzące ze skóry właściwej zaopatrzone są w zastawki. Włosowate naczynia limfatyczne w obrębie skóry palców, wewnętrznych powierzchni dłoni i podeszew są wykształcone najlepiej.